Tadiom-pitiavana

 Somary natosiny ny fen-dRatrema ahafahany mahita tsara ny filahiany, dia nampanantoniny teo ny molony, nokitikitihany tamin’ny lela ilay lohany mbola matory iny, ny ratsan-tanany ilany ao aoriana mikarokaroka mora hamelona indray izay tsirim-panentana mbola tavela amin-dRatrema.

Injay fa tsapan-dRatrema misy tosa-dra mandalo amin’ny maojany manomboka mameno ny filahiany. Ilay kitikitiky ny fanondron’i Corine koa toa lasa mahafinaritra azy tampoka. Ny lela manafosafo malefaka ny loham-pilahiany vao mainka manampy tosika azy hihenjana kokoa.
Vao tsapan’i Corine fa mitombo halehibe ny filahiana teo amin’ny molony dia somary nateliny moramora no sady lalaoviny ihany koa. Ny tanany mbola tsy miala nanafosafo tao aoriana tamin'io raha tsy efa mafy tsara ny filahian-dRatrema.
Nirehareha mihitsy ny anao vavy fa mahay zavatra. I Ratrema koa toa te-hankafy mafy. Vao tsy omby tao am-bavany intsony ilay filahian-dratrema dia  noleladelafiny tamin’izay. Nesoriny moramora ilay tanany nanafosafo tao aoriana.
- "Ao amin'izay", hoy i Corine !
- "Corine an ! izaho ange efa niteny taminao fa efa milamina tsara ny aminay sy Malala e ! sao dia tsy mety izao ataontsika izao?"
- "izay indray ialahy, akimpio ary ny maso dia eritrereto ao ny Malalan’ialahy fa ny ahy izay hahazoako fahafinaretana no ataoko."

Natsotran’i Corine tsara i Ratrema teo ambony fandriana, naveriny indray ilay safosafo sy nononono teo, nalefany manaraka ny vatan-dRatrema ny tanany, nisafo ny tratrany, nidina teny amin’ny feny. Ratrema amin’io manakimpy ny masony tsy mijery fa mieritreritra an’i Malala tahaka ny manafosafo sy manome fahasambarana azy.

Rehefa tsapan’i Corine fa tena mihenjana amin’ny fara-tampony amin’izay Ratrema, dia nitsangana izy nanaisotra ilay atin’akanjo kely teny aminy, niakatra teo ambony fandriana, nosafosafoiny tamin’izay ny fivaviany efa mando sy vonton-dranom-pahafinaretana.
Nitingitingina teo ambonin-dRatrema izy, noraisiny sady najorony ny an'i Ratrema sady natohony teo amin’ireo molotry ny zohim-pahafinaretany.
Natsofony moramora dia nalentiny lalina dia lalina tany anatiny tany. Tsy nihetsika avy hatrany izy aloha. Ny tanany no nanafosafo ireo molo-pivaviany toa nihitatra be nidiran’ilay tehina mihitsitra mafin'i Ratrema teo. Tsapany tena feno ny ambany foitrany, manenika azy sahady ny hasambaran’ny nofo efa tsy nolalovany efa ho elaela izay. Notereny moramora tamin’ny fanondrony ny fotory ny filahian-dRatrema, dia ningainy moramora ny maojany, nakariny kely, dia nampidininy indray avy eo ;
- "Tena tiako be mihitsy ilay eo ambony an!" hoy izy sady miangola be amin’ny fiteniny.
Nahetsiketsiny tamin’izay ny maojany sady nataony  niaka-nidina, nihamafimafy, ny filahian-dRatrema amin’io tazana mangirana mihitsy mivoaka sy miditra avy tao anatin'ilay zohim-pahafinaretana vonton-kamandoana tsy misy ohatran'izany.
Fito minitra taorian’izay, manomboka misefosefo Ratrema, mitrentrena tsy fantatra hoe ahoana sady nanomboka nanaingainga ny fitombenany toa nanipitsipy an'i Corine.
- "OOOhhhh ! ouiii ! tena tsara Malala an!"  
Farany, tsy nahatana intsony ingahibe fa nalefany tao amin’i Corine avokoa ny ranon’ainy iray manontolo.
Tsy taitra tamin’izay akory anefa i Corine. Tsy navelany hihetsika mihitsy Ratrema, ilay tosa-pahasambarana teo rahateo tena tsapany nanome hafanana hafa  nameno ny kibony, vao mainka aza nampitombo ny fahafinaretany tsy tiany hijanona intsony. Nohidiny mafy tsara ny hozatry ny fivaviany. Somary nietsiketsika kely teo izy, niaingainga indray, nanamafy ny fihetsiny ; Ratrema amin’io efa mangorintsina aminy daholo ny faritry ny maojany rehetra, nitady hitolefika fa tsy afaka. Ny filahiany mikorisarisa fotsiny tahaka ny osoran-tsavony malama mandroso sy mihemotra anatin’ity zohy mafana efa voatondraky ny ranom-pahasambarany.
Tampoka teo, "Ho avy aho letsy Ratrema an ! oouuuiiiii !"
Tsy tantin’i Corine intsony, rian’aratra mila tsy ho zakany no nanenika ny vatany, tafatorombina ny anao vavy, nidaboka teo an-tratran-dRatrema, mbola tsapan’ity farany ny fiemponempon’ny fivaviana vao tonga fahasambarana, misintona ny ranon’aina hiditra any aminy hamonjy ny lalindalina kokoa.
Raha tsy nanainga ny maojany i Corine hitsotra manaraka ny vatan-dRatrema tsy nisaraka ny taovam-pananahan’izy roa.
Tsy nisy nifampiteny aloha nandritra ny minitra vitsy fa samy reraka, sady naka aina vetivety teo am-pifampitositosiana teo.
Nony afaka kelikely,
- "Ratrema an ! fa angaha dia tena tany amin’i Malala marina ny sain’ialahy teo,"
- "Fa ahoana?" hoy i Ratrema namaly sady ohatran'ny gaga.
- "Tena tsy tsaroan’ialahy angaha ny notenenin’ialahy teo?"
- "Fa inona no noteneniko?"
- "Shhh ! aleo ho any e …"
Soa fa fantatro fa tsy afaka manana anaka ialahy, fa raha tsy izany tsy navelako hanao ny tahaka ny teo iny!"
- "Tsy mazava mihitsy ho’aho," hoy Ratrema.
- "Izaho ange letsy mbola tonga fotoana foana hatramin’izao e ! Na dia efa tsapako aza manakaiky ny fitsaharan’ny fadim-bolako dia mbola tsy haiko mahatonga ahy mitady foana, ny vadiko anefa tsy mahatosika intsony indraindray. Dia ialahy koa asa izay nataon’ialahy tany efa ho iray volana sy tapany. Mba mila tambitamby ange letsy ny vehivavy, mila an’ireny, raha tsy izany aho ve hikoropaka hankaty vao niantso ahy ialahy? Izaho kosa aloha matahotra ireny bandy tanora ireny sao dia mbola bevohoka eo!"
- "fa ahoana koa ianao no ho bevohoka, ny zanakao farany aza efa lehibe any an-dafy no mianatra, ka hoe bevohoka."
- "Ny vadiko ange letsy no notapahina ny làlan’ny tsirin’ainy fa tsy ny ahy e ! Izaho izany mbola mety ho bevohoka tsara mihitsy. Fa izaho aloha tsy sahy manao an’ireny nataontsika teo ireny raha mbola bandy kely e ! Fa sssshh, ialahy koa moa efa tsy afaka miteraka dia izay no tena mahatonga ahy mitady an’ialahy foana… Fa ny tena tsy azoko ange letsy Ratrema e ! Ohatran’ny odian’ialahy tsy hita ny nataon’i Malala an’ialahy, ny zanany tsy misy an’ialahy akory fa nomeny teny amin’ny sisiny ialahy, ny ataony amin’i Alexia koa vao mainka loza. Dia gaga fotsiny aho naheno an'ilay hoe efa milamina ny aminay e" - "Tsy te-hanao afa-tsy amin’ny vadiko intsony aho raha ny tena marina e! Ohatran’ny tsy nazava taminao koa ny nolazaiko," hoy Ratrema, "efa hoe tiako lavitra tsy araka ny fiheveranao azy ireo zanako ireo, ireo no nomen’Andriamanitra ahy hotazaiko dia efaiko ny adidiko, ary tena tiako ireo, dia rehefa tiako koa ny reniny dia ampy ahy izay!"
- "Eny e ! Ekeko izany, fa vehivavy aho no miteny, fa araka ny fitantaran’ialahy an’i Malala, dia… tsy fantatr’ialahy akory izao izay ataony any lavitra any…, izaho ange letsy manana fom-behivavy fa rehefa zatra izay, tsy mety fa mitady foana."
- "Ny an’iny Hery ihany no tena tadiaviny, ankoatr’izay inoako fa tsy misy. Izy any, ilay Herin-doza iny aty, dia milamina ny saiko."
- "Enga anie ka izany tokoa!"
Tsy nahoan’i Corine intsony izay resaka hafa manarontsarona ny sainy, fa ny hafaliany namelona ity lehilahy efa tototry ny adin-tsaina no lasa reharehany tany anatiny tany.

Dia naka torimaso vetivety aloha izy ireo. Afaka antsasak’adiny vao niarina, niara-nisasa teo ambonin’ilay bakoly lehibe izy roa nony avy eo. Niakanjo tamin'izay dia niala hetaheta tao amin’ny birao rehefa avy eo.
- "Dia ahoana izany no hataontsika! Afaka manavotra ahy ve ianao e?"
- "Mbola manana roa volana sy tapany isika ! Aza matahotra ialahy, vitantsika foana io."
Nitsangana i Corine nandao ny seza nipetrahany ary nanatona ny varavarana, dia notolorany oroka lavitra kely Ratrema sady nikopakopa-tanana izy no nanao veloma. Jejojejo ery nivoaka ny birao.
--------------------------
Tany amin’ny hopitaly no nandanian’i Hery ny fotoana mba fialan-tsasatra azony taorian’ny asa nanirahana azy. Miandry an’i Mihary no nataony vaindohan-draharaha na dia tsy nisy soritr’aretina tavela intsony aza tamin’ilay izy fefiky ny ranomasina. Ilay Dokoteran’ny hopitaly aza moa, latsa-bava mihitsy fa misy fitahian’Andriamanaitra mahazo ity tovovavy dokotera ity fa na dia fahasemporana, na aretin’andoha kely aza tsy nisy, ny fahavizanany rahateo afaka vetivety. Tsy natahorana ihany koa ny mbola mety hiverenan'ilay  fahadisoam-panantenany teo. Faly avokoa ny rehetra, i Hery moa tsy hitany izay hambara amin’i Mihary tamin’ilay nanavotany azy teo amin’ny fanontanian’ny polisy. Tsy nisy resaka intsony fa dia nilamina ny raharaha.

Fa ny loza dia nandritra ny fivezivezena i Hery eran’i Mahajanga no very ny findainy. Tsy tsaroany mihitsy na taiza na taiza no nanadinoany ilay izy. "mety ho lasan’ny mpangarom-paosy ve? Hoy izy nanontany tena. " Misy an'izany ve aty Mahajanga?" hoy ihany izy nanohy ny eritreriny. Soa ihany fa ahy izy iny hoy izy fa tsy an'ny orinasa. Rehefa tonga any Tanà aho manolo azy indray izany.

I Mihary kosa amin'io nisaintsaina lalina ny hevitr’ilay nofiny. Nofy no nahatsapany azy satria nandritra ilay fotoana tsy nahatsiarovany tena no nisehoany. Indraindray anefa toa mitamberina ao an-tsainy ihany rehefa miresaka amin’i Hery izy. Indraindray very hevitra izy amin’izay tokony hatao. Dia tena tsy azo tantaraina na amin’iza na iza marina ve iny nofy iny, nofy tsara sa nofy ratsy ? nofy mifono hafatra lalina tsy maintsy tanterahina.
Dia inona no tena hitranga raha tsy tanany ny vavany fa mitantara iny izy ? "Mbola tia an’i Hery aho" hoy izy tany antsainy tany. " Ho vitako ve anefa ny hanova azy amin’ity hadalàny be mihoam-pampana ity, ary raha tsy vitako, dia inona no hitranga?" vaka teo ny sainy mandinika ny tokony hataony. Ireo fanontaniana ireo no niverimberina tao antsain'i Mihary tao. Tsy hita soritra tamin’ny tavany akory na dia izany aza anefa ny adin-tsaina mahazo azy.
Toa nentin-javatra izany aho izy tamin’ilay niroboka tany anaty ranomasina. Asa, inona marina no nahatonga ahyy nanao ireny fihetsika tsy voahevitra ireny ?
---------------------
Nony dila ny efatra andro dia nanapa-kevitra i Hery fa hiverina hody any Antananarivo amin’izay. Na dia afaka nandeha fiaramanidina aza izy dia naleony niaraka tamin’i Mihary satria tsy foiny nilaozana ary tsy hampandry saina azy ny handefa an’i Mihary irery hamakivaky ny 600 kilometatra izay tsy mbola nahazatra azy akory. Ilay fiara nandehanan’i Mihary koa malalaka satria izy irery no saika ho entin’ny mpamily. Dia niray dia izy roa, tsy dia nisy resaka lava teny andalana.

Vao tonga teto Antananarivo dia i Mihary aloha no naterina tany an-tranony.
Nampidinina ny entany dia nobatain’i Hery nankeny amin’ny varavaram-be.
Nampanenoina ny lakolosy fanairana.
Injay fa namoha trano ny maman’i Mihary,
- "Tonga soa ny zanako!" 
- "Manao ahoana i Neny! nanao ahoana ianareo taty izay?"
- "Mandrosoa aloha e ! ary olona efa fantatro izany miaraka aminao izany! tsy i Hery ilay niara-nianatra taminao ve ity," hoy ny mamany sady nampiditra ny solomasony.
- "Ie ! izy mihitsy io ry Neny an ! nifankahita tany Mahajanga izahay. Ka tsy aleo aloha ampidirina avokoa ny entana."

Faly dia faly ery ny maman’i Mihary nahita indray an’i Hery. I Hery aza gagagaga fa toa tsy fantatr’ity reniny akory izay nanjo an-janany. Ary tahaka ny olona efa fahitany izany ny endrik’ilay ramatoa, tsy tadidiny mihitsy na dia niezaka aza ny sainy hikaroka lalina.
Ny fiaran’ny ministera moa tsy maintsy mody ka tsy afaka ny hijanona ela ao an-tokontany, ilay mpamily rahateo nanaiky ny hanatitra an’i Hery any an-tranony.

Nony vita ny resaka rehetra tao an-trano dia naterin'i Mihary teo an-tokontany ny tovolahy. Nosintominy ny tanany mba hiresahany.
- "Hery an ! aza gaga ianao raha tsy mahalala ny nanjo ahy tany Mahajanga i Neny fa marary fo izy io ka raha fantany izany dia mitarika aretina ho azy." Noferana tany Mahajanga iny resaka iny fa tsy tody taty mihitsy ka ianagaviako ianao hihevitra iny toy ny tsy misy akory."
- "Eny e!" hoy i Hery menamenatra.
- "Izay fa mitandrema tsara ianao, hendre tsara. Araka ireny noilazaiko anao ireny dia mahonona tena tsara tsy ho azon’ny fakam-panahy. Tsy maintsy mbola manara-maso anao foana aho fa mila mifampiantso isika."
- "Azoko atao mihitsy ny mampanantena anao izany ry Mihary, ary ny zavatra rehetra ataoko manomboka izao dia noho ny fitiavako an’i Alexia daholo. Ekeko ny teninao fa hampionona ny tenako aho, ary tena ataoko ho an’i Alexia izany."
- "Veloma ary! antsoiko ianao raha vao  mahavidy finday vaovao aho an!" hoy ihany i Hery.
- "Eny ary ry Hery, mirary Krismasy sambatra raha toa ka tsy mifankahita alohan’izay."

Nifanoroka tamin’ny takolaka izy roa, dia nandray ny fiara i Hery hanatitra azy tany an-tranony.
I Mihary kosa variana nibanjina ilay fiara nandao ny tanànany. Tahaka ny lasa nanaraka iny avokoa ilay fanantenana nipololotra tampoka noheveriny hiara-dalana amin’ny fiainany.
Lasa i hery, lasa nanaraka azy ilay fitiavana nantenainy hatramin’ny fahazazàny.
Toa nanganohano ny masony; teo no nahatsapàny fa tena mbola tia an’i Hery tanteraka izy na dia saika namoizany ny ainy aza izay fitiavany izay…
Ity olona antenainy anefa toa tsy mitempo fitiavana azy akory!

Tadiom-pitiavana ([email protected])