Tadiom-pitiavana

Tonga tao an-tokontany ny fiaran-dRatrema, niara-nivoaka izy mianaka dia niditra ny trano. Alexia nankany an-dakozia nitady izay hohaniny fa efa tena atoandro be ny andro. Ratrema kosa tonga dia nankany amin’ny efitranony fa haka izay akanjo sy fitaovana samihafa mety hampiasain’i Malala any amin’ny hopitaly, sady koa nandray ny telefaonina hiantso ny any am-piasàny mba hanontany vaovao sy hametrapetraka izay tokony hataon’ny mpiasany amin’ny tsy maha-eo azy afaka fotoana vitsy. 
Vita izay dia nangonin-dRatrema ny peignoir, ny akanjo fitena sy ny serviettes isan-karazany ka napetrany teo ambony latabatra kely. Nosintoniny koa ny vata sarihana akaikin’ny fandriana hangalàny nyranomanitr’i Malala… nisy zavatra nanohana anefa tao, ka voatery nisintona mafy ilay vata izy, izay nisokatra ihany. Nalainy ilay ranomanitra dia notazoniny; mbola nanohana ihany anefa ilay zavatra raha hanidy ilay vata izy ka nokarohany tamin’ny tànany ilany izay tao. 
Nosintoniny ilay zavatra, kanjo... silipo gris no hitany tao. Nojereny tsara ilay izy, ary nanomboka nikentrona izay tsy izy ny tarehany. An’iza ity??? Efa fantatr’i malala tsara fa tsy tia silipo toa itony aho fa kalisaona no fanaoko. Tsy ahy ity, sady toa efa nampiasaina izy izany? Tsy ho ahy mihitsy ity fa…. tena an’ilay boriky lahin-doza iny ity!!! 
- "Herin-dooozzzzaaaatra!!" sady natsipiny mafy terý amin’ny rindrina ilay silipon’i Hery niaraka tamin’ilay ranomanitra teny an-tànany. Nipoaka mafy ilay izy ka vaky terý ilay tavoahangy. 
- "Vonoiko iny! Tsy vanona! Olom-boaozona!..." sady notohizan-dRatrema an’izao teny ratsy rehetra izao!!! 
Nahare izany Alexia dia nihazakazaka niakatra tany ambony tao amin’ny efitranon-drainy. Nijery izay nitranga kanjo fofon-dranomanitra midofaka no henon'ny orony. 
- "Inona izany ry Papa? fa misy inona? inona izany ranomanitra be mameno trano izany???"
Tsy namaly Ratrema fa izay lamba teo am-pandriana teo no natsipitsipiny tamin’ny tany. Novonjen’i Alexia ny rainy hampitony azy. 
- "Shhhh," hoy Ratrema sady lasa nidina tany ambany izy. 
- "Fa maninona i Papa e!" sady nijery ny manodidina azy izy, ka nanontany tena. “Sanatria ve dia ho fantatr’i Papa ny zavatra nitranga tamin’ny vao maraina teo?” hoy izy. Saingy tsy azon’i Alexia veroka kosa ilay silipon’i Hery. 
Ratrema amin’io any ambany mampitony ny fony kanefa manefika azy ny fialonana hamono hahafaty ity sipan-janany mpamoa-fady.

Fa tany amin’ny hopitaly…
- "Fa maninona ny silipoko?” hoy i Hery, “noheveriko fa nanonofy nanao isika tamin’ny vao maraina be iny fa tsy tadidiko intsony. Gaga be aho tamin’ny maraina nifoha raha tsy nanao silipo intsony."
- "Sahiran-tsaina tokoa ialahy ry Hery ka adinon’ialahy hatramin’ny nataontsika,” sady nihomehy ihany Malala, nisintona ny lamba firakotra fa nahatsiaro nangatsiaka izy.
- "Fa ahoana ilay resaka silipo," hoy i Hery nanatona an’i Malala. 
- "Aan, aan, ann! Nampirimiko ao anaty tiroara fotsiny ilay izy; fa ny atahorako dia sao hitan-dRatrema ka loza. Fantatrao moa fa Ratrema tsy manao silipo mihitsy? Efa nampirisika azy hanao ihany aho fa tsy tiany?? Ka tena nahafinaritra ahy ilay siliponao dia nalaiko nony vita ny nataontsika." 
- "Tssss! ianao ity!! Fa mbola tsy azoko mihitsy ity nataonao omaly, fantatrao tsara fa mitady ny reniko aho, dia sahinao nandaingàna hatramin’ny maraina teo, fa ny hanao amiko ihany no tena mahafinaritra anao!"
- "Izaho koa aza ange ry Hery tsy nahita hatao tamin’ilay Mamanareo safotra iny e!"
- "Shhh, lasa aho fa ny Mamako izay ary tsy fantatra izay nahazo azy!" sady nankeo amin’ilay berceau nisy an’i Toky izy no nanafosafo ny lohany, dia lasa nony avy eo! 

Nifanena tamin'ny Dadabeny i Hery nony teny an-dàlana… 
- "Fa taiza ialahy letsy an? andao haingana fa nasain’ny dokotera tadiavina maika ialahy. Andao haingana mihitsy! Fa ialahy ity ve mba misaina e! mbola amin’ny toeram-pamelomana anie ny maman’ialahy e!"
- “Fa maninona i Mama ry Dadabe?" sady sempotsempotra izany i Hery. 

Nony afaka kelikely, rehefa avy nisakafo Ratrema ka somary tony, dia niantso an’i Alexia hanangona izay entana ilain-dreniny. Rehefa tafidina ny zanany, dia niverina tao amin'ny efitrano fandriany indray izy ka io eo mbola hitany teo ilay silipo. Noraisiny dia nataony tao anaty harona sachet kely ary nataony am-paosy. Niantso ny mpanampy izy rehefa avy eo handroaka ny vaki-tavoahangy sady namoha ny varavaran-kely fa nanentoento loatra ilay fofon-dranomanitra. Nataony anaty harona izay sakafo mety ho tian’i Malala dia nanainga izy mianaka. 

Niriodriotra mafy Ratrema teny an-dàlana, sady mieritreritra izay valifaty hataony an’i Hery, satria tena sangy mihoatra ny loha izao ataon’izy sy Malala izao. Hitany sy tsapany ihany koa fa manao mody marary ity Malala ity, ka zarany aza izy any amin’ny hôpitaly mba tsy hisian’ny gidragidra. 
- "Papa a! aza mandeha mafy be ho’aho fa kely ny aiko!"
- "Shhhh," hoy Ratrema… Dia mbola tsy azonao ihany ve anaka ny mahazo ahy?"
- "Fantatro e! fa na izany aza!"
Tsy niteny intsony Alexia fa hoy izy tany an-tsainy tany: Tena fantatr’i Papa ilay nataon’i Hery sy Malala tamin’ny maraina teo. Ny ahy moa dia toneko foana ny foko na dia tsy fantatro aza izay hiafaràny. Ataoko ahoana moa, tahaka ny voasinton-javatra mihitsy i Hery amin-dreniko… nefa izaho tena tia azy koa. 
Mandritra izay fotoana izay Ratrema dia hita tena lasan’eritreritra lalina feno hatezerana toa miteny hoe: hitan’ialahy eo ry Hery ny hanaovako an’ialahy, hihinana ny *#&$£¤n’ialahy ialahy anio, fa andraso aho ho tonga any!!! 

Tany amin’ny hôpitaly kosa tamin’izay: 
Nafana i Malala ka namonjy ny efitra fandroana. Nesoriny ilay akanjon’ny hôpitaly dia nalefany ny rano, nahazo aina erý izy naheno ny fikorinan'ny rano teo amin'ny kibony. Notakariny ny fivaviany izay nolalovan’ny rano mafampàna dia nosafosafoiny mora ary nampidiriny tany ny fanondrony roa hanasàny ilay lavaky ny fahafinaretany. Natosiny indroa na intelo tany ny fanondrony ka tsapany fa nisy onjam-pahafinaretana niakatra moramora tany anatin’ny ati-dohany tany. Tsaroany ilay nataon’i Hery azy vao teo; nahatsiaro sambatra erý zy… satriny hanohy izany eo foana. 
- "Mhhhhhh, Hery, ilay malalako, mhhhhhh!"
Najanony ihany anefa afaka kelikely fa reny mitambesatra taminy ity lanjan’ny kibony. Izy rahateo mitsangana. Nidiny ny robinet dia nosintoniny ilay serviette teo akaikiny ary namaininy ny vatany. Nampidiriny ilay akanjo fitena, saingy tsy nanidy bokotra izy, ka niseho ny kibony sy ny feny. Izy rahateo moa nanantena ny maha-irery azy tao amin’ilay efitra. 

Nony nanokatra ny varavarana anefa izy dia taitra nahita ny vadiny nipetraka teo amin’ny sezan’ny mpiandry marary. 
- "Ratrema, hay efa tonga ianao? efa ela angaha ianao no teo?"
- "Ie, naka ny akanjonao sy nitondra sakafo aho dia niverina; Alexia nankany amin’i Hery, fa izaho tonga dia nankatý."

Nizitizity erý Malala nampiseho ity kibony amin’ny vadiny dia natohotohony teo amin’ny tarehin-dRatrema sady nanafosafo ny lohany izy. 
- "Aleo aho aloha hatoritory etsy", hoy Malala, sady namonjy ny fandriana izy nony avy eo.
Nitsangana Ratrema sady namoaka ilay harona sachet kely tany am-paosiny: 
- "Inona ity?" hoy Ratrema, sady nomeny an’i Malala. 
Nosokafan’i Malala ka ilay silipon’i Hery no tao… 
- "Sao dia eritreretinao fa badolahy aho ka tsy hahafantatra ny ataonareo amiko!" sady 
noritin-dRatrema teny an-tànan’i Malala ilay silipo ka natsipiny tamin’ny tany. 

Asa na nanao ahoana fa lasa niseho tanteraka mihitsy ny fihanjahan'i Malala taorian'ilay fihetsika mahery nataon'i Ratrema nisintona ny silipo teny an-tànany. Hitan-dRatrema avokoa ny vatany iray manontolo. Naforitr’i Malala ny ranjony ary nosokafany ny feny ka nanaitra ny fijerin’ity vadiny. 
Tezitra ny anao lahy, kanjo tsapany fa mihenjana ny filahiany tany anaty patalohany tany. Nosintoniny ny fe sy ny ranjon’i Malala hanatona ny azy, novahany ny fehikibony ary naborotsany ny patalohany. Navoakany ny filahiany efa tena nihenjana be, Malala amin’io tsy nahateny fa dia nanaiky tsy sazoka nefa koa toa te-hanohy ilay fahafinaretana notapahany tao anaty douche. Nosokafany be ny feny tahaka ny nataony tamin’i Hery teo, dia niditra tany anatiny lalina tany i Ratrema sady tsy niteny mihitsy fa ny fihetsiny mahery vaika tsy ankitsitsy no toa tiany hampita amin'ity vadiny ny valifaty ataony. 
Miezaka ny maka fihiny i Malala amin'izay nanaovan’ny vadiny azy, ny tànany mitazona ny kibony ihany tsy handona mafy ny kibon-dRatrema. Nihozongozona mafy ny fandriana ka nandona ilay latabatra kely tsy lavitra teo. Very nianjera ny vera nisy rano teo amboniny. Tsy nahataitra azy roa anefa izany, fa ny nataony ihany no notohizany. Rehefa tsapan-dRatrema fa nanatomotra ny ho tonga ny azy, dia navoakany ny filahiany ary nanatona ny loham-pandriana izy sady niteny hoe: "Ao nonoy…" Nanaiky tsy fidiny i Malala sady nikisakisaka nanatona ny lohany amin’ny sisim-pandriana. Vao nitohaka teo amin'ny vavan'i Malala ny an-dRatrema anefa dia nifantsitsitra tonga ny azy, sady nitabataba menomenom-pahasambarana teo izy! 
Nandeha naka toerana izy rehefa avy eo mba haka aina aloha, Malala kosa naka mosoara fanary namafa ilay ranon’aina nifafy tamin'ny tarehany sy ny ondam-pandriana. 
Tsy tapitapitr’izay, nitsangana Ratrema dia nankao amin’ny douche sady nanidny ny varavarana. Nijanona teo am-pandriana Malala fa reraka sady nahatsapa te hatory. 

Tary amin’ny hôpitaly ilany kosa… 
Nihazakazaka mafy Hery namonjy ny efitra nisy ny reniny. Nifanena tamin’ny dokotera teo am-baravarana izy, ka ity farany no nilaza taminy mba hilamina sy ho tony. Niditra tao an’efitra izy ka io eo ny reniny hitany efa nahatsiaro tena, nefa tena mbola reraka dia reraka. Nibanjina an-janany ity ramatoa, hita misoritra eny amin’ny tavany ny alahelo, ny fahadisoam-panantenana, ny havizanana. Nitsiky kely izy nahita ity zanany mijoro eo akaikiny! 
- "Hery!" hoy izy tamin’ny feo malefaka dia malefaka. 
Nanatona azy Hery, nitady hiarina ramatoa fa tsy afaka; narenin’i Hery tsimoramora izy ary nampanarahany ondana tao an-damosiny hiankinany. 
- "Hery a! sombin’aiko; avia ianao atý fa malahelo mafy aho!" 
- "Mama a! makà aloha aina tsara fa mbola vizana be ange Mama e!"
- "Avia izany zanako izany!” sady niezaka izy hanainga ilay tànany misy fantsona mitondra serum, saingy nosakanan’i Hery. 
- "Hery a! mamelà ahy fa diso ny nataoko taminao."
- "Tsy diso izany ianao ry Mama a! izaho daholo no fototr’izao rehetra izao; izaho sy ny hadalako, ny tsy fahafehezako ny tenako… ka aza manahy ny amin’izany ianao fa izay hahasitrana an’i Mama izao no tanjontsika."
- "Zanako ô, kely sisa no hiarahanao amin’ity reninao!" 
Nilatsaka ny ranomason’i Hery, ataony ahoana tokoa moa, raha ilay hositranina aza tsy mino intsony ny fanasitranana mbola tokony ho azony? Tsy hirotsaka ve ny ranomaso… 
- "Tantaraiko aminao anaka izay mbola tsy fantatrao hatramin’izao mason’andro anio izao: tovovavy bikana sy tsara tarehy tokoa aho talohan’ny nanambadiako. Marobe ireo tovolahy no nisari-zoro tamiko satria tena nanaitra ny olona maro tokoa izany bika aman’endriko izany; eny fa na dia ireo ray aman-dreny sasany aza. Nandalo teto amintsika ny foto-pisainana “hippie”, ka voatarik’ireo namako aho hanao izao rendrarendra sy hadalàna rehetra izao. Tsy nankasitraka ny zavatra nataoko ny ray aman-dreniko. Hany herin’izy ireo dia nitady olona ho vadíko. Lehilahy tsotra izay, tsy noraharahiako mihitsy sady nitsoahako tany am-boalohany, no niarahako. Tsy fantatry ny ray aman-dreniko akory fa efa bevohoka aho tamin’izany fotoana izany! Nesoriko io zaza io, ary tsy nambarako azy ireo mihitsy, noho ny hadisoam-panantenako tamin'ilay lehilahy nampitoe-jaza ahy. 
Toy ny noterena aho hanambady ny rainao tatý aoriana satria tsy dia sitrako loatra izy. 
Nananosarotra tokoa ny nahazoanay anao, satria efa nivady enin-taona izahay mbola tsy nitoe-jaza ihany aho. Natao daholo ny ala-nenina rehetra, ka teo vao fantatry ny rainao, noho ny filazan’ny dokotera, fa olona efa nanala zaza aho. Kivy be izy tamin’izay, ary nanomboka teo no nahafantarako ny ratram-pony, ka nahatonga ny aretiny nihombo nahafaty azy. 
Nisy fotoana aza nisaraka izahay, ka lasa aho nitady lehilahy hafa ary nivezivezy tetsy sy teroa, nanararoatra ny fahatanorana ka nanohy ny filibàna handravàna tanteraka ity tokantrano. Ny fianakaviana amin’io tsy misy mahalala izany fa dia tahaka ny mpivady misaraka tsotra izao no hitany. Fotoana vitsivitsy tato aoriana dia nampodian-drainao indray aho, ka navelany avokoa ny fahotako rehetra. Olon-kendry anaka ny rainao, tsy mba nanao am-po fa tena tsara toetra. Izaho no jamba tsy nahatsapa izany akory. Tsy fantatro mihitsy, fa nony nifampody izahay, dia nitoe-jaza indray aho. Mbola nanohy ny fiarahako tamin'ny lehilahy hafa ihany anefa aho. Toa tsy nahoako akory ny fitiavan-drainao ahy, fa izay sitrapoko sy nahafinaritra ahy ihany no nataoko. Efa bevohoka be tahaka an’i Malala izao aza aho mbola sahy nanao firaisana tamin’olon-kafa ihany. Tsaroako ilay tenin’izay sipako iray izay hoe: “sao dia mba hanody anao izao ataonao izao ry Mihary, tsy fantatrao ange ny ampitso e!” Nisafoaka aho naheno an'io; nofelahako ny teha-maina izy satria tsy nampoiziko ho izay sakaizako izay no hiteny zavatra toa izany tamiko. Ny rainao nandritra io fotoana io, tena tsy nahalala na inona na inona mihitsy! Tonga teto an-tany ianao, tsy noraharahiako akory izay hoe: iza marina ny rainao, fa dia nalefako hanaraka ny onjany teny! Asa, raha fantatry ny rainao tokoa moa izany dia angamba… saingy roa taona taty aoriana monja dia maty ny rainao anaka, noho ny aretim-po tafahoatra nanjò azy. Kapoka mafy tsy zakan’ny aiko no nahazo ahy, ka raha tsy nisy ny ireo raibenao sy renibenao ireo, dia asa izay niafarako. Nanomboka niverina tamin’ny làlan’ny fahitsiana aho rehefa noteren’i Dada sy Mama niditra am-piangonana. Nifona sy nangataka famelan-keloka, saingy tsy nolazaiko tamin’izy ireo kosa ny zava-dratsy vitako taloha, fa ahy sy ny Tompo samy irery izany. 
Koa ankehitriny anaka, mahita ny zava-manjò anao aho dia onena ary tena tsapako ny lanjan’ny fahotana rehetra vitako. Izao tokoa no atao hoe: “tsy ny tody no misy fa ny atao no miverina, fa dia tena mandrendrika ahy ny adalana vitako. Izao, milanja ny vesatra mafy noho ny nahazo ahy ity zanako… zanako tsy foiko, hany navelan’ny vadiko ho ahy! Efa tatý aoriana aho anaka vao nahita tokoa, tsy mihambahamba, fa mitovy tanteraka amin’ny rainao ianao. Be fitiavana, eny fa na ny endrika amam-bika aza. Kanefa izao manjò anao izao dia toetra tahafinao avy atý amiko, reninao tsy nahatsiaro hafa-tsy ny nigoka ny tsiron’ny fiainan’izao tontolo izao."
Nisento mafy ramatoa Ramihary, Hery amin’io latsa-dranomaso sady tsy nahateny, nihaino ity reniny mitantara ny fiainany amin'ny feo marefo dia marefo. 
- "Mama a!" hoy izy nony avy eo (sady toa niserana tao an-tsainy izay rehetra nataony tamin’i Malala, ka toy ny nisy kanota nively ny hatony) "helok’iza? heloko samirery, helok’i Mama? tsia an! Ny hadalako avokoa no nahatonga izao rehetra izao."
- "Hery a! tadiavo foana ilay fitiavana nananan-drainao, izay no omeo an’i Alexia, ary aza miala amin’ny vavaka fa izay no hany hanavotra ahy tsy ho tafalatsaka amin’ny hantsana mandrendrika izao tontolo izao."
Nisefosefo mafy Ramihary, sady niezaka nisintona ny tanan’i Hery izy. 
- "Veloma fa efa io rainao haka ahy, sady latsaka ny ranomasony!" nisento farany izy, dia tapitra ny ainy. 
Nigogogogo nitomany i Hery, "Mama! Mama!" sady nanozongozona ny vatany nefa tsy mitempo intsony ny fony… 
Nidradradradra sady nitomany mafy izy ka ren’ny raibeny tao ivelany, nikoropaka niditra tao an’ efitra ity farany, ary injay fa nibosesika nihazakazaka ihany koa ny infirmiers nampaneno ny fanairana. Noezahina novelomina Ramihary saingy tara loatra ary tsy nisy azo atao intsony fa efa nitsahatra tsy nitempo intsony ny fony. Ranomaso havozona no nameno ny efitra, na i Dadabe, na i Hery, samy difotry ny ranomaso avokoa. Nanjombona ny fiainan'i Hery; soa fa teo Alexia niezaka mba nampahery azy.